บนเส้นทางของความเป็นครู
ก้าวเข้ามาบนถนนของความเป็นครูด้วยใจรักและมุ่งมันว่าฉันจะเป็นครูที่ดีให้ได้ ซึ่งเป็นความฝันตั้งแต่เด็ก ๆ
ว่าอยากสอนหนังสือ ให้คนมีความรู้ แต่เมื่อได้เป็นครูจริง ๆ สิ่งที่พบคือมีอะไรมากกว่านั้น
เหมือนกับความตอนหนึ่งจากพระราชดำรัส ที่พระราชทานแก่ครูอาวุโส ประจำปี 2522
วันที่ 28 ตุลาคมพ.ศ. 2522
“...ครูที่แท้นั้นเป็นผู้ทำแต่ความดี คือต้องหมั่นขยันและอุตสาหะพากเพียร ต้องเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเสียสละ
ต้องหนักแน่นอดกลั้นและอดทน ต้องรักษาวินัย สำรวม ระวังความประพฤติปฏิบัติของตนให้อยู่ในระเบียบ
แบบแผนที่ดีงาม ต้องปลีกตัวปลีกใจจากความสะดวกสบาย และความสนุกรื่นเริงที่ไม่สมควรแก่เกียรติภูมิของตน
ต้องตั้งใจให้มั่นคงแน่วแน่ ซื่อสัตย์ รักษาความจริงใจ ความเมตตาหวังดี ต้องวางใจเป็นกลาง
ไม่ปล่อยไปตามอำนาจอคติ ต้องอบรมปัญญาให้เพิ่มพูนสมบูรณ์ขึ้น ทั้งด้านวิทยาการและความฉลาดรอบรู้
ในเหตุและผล...”
สิ่งที่ครู จะภูมิใจ เมื่อมีเด็กคนหนึ่งเดินมาบอกว่า คุณครูคือครูในดวงใจของผมหรือของหนู
มีศิษย์เก่าคนหนึ่งโทรมาบอกว่าครูคือครูในดวงใจของผม ก็รู้สึกดีใจที่ยังนึกถึงเรา
เพราะ ทุกวันที่ผ่านไปบนถนนของความเป็นครูก็จะมีเรื่องราวดีดีของลูกศิษย์ให้ชื่นใจ
ถ้ามีใครถามว่าทำไมถึงเป็นครูดีในดวงใจได้ ก็คงตอบไม่ได้ว่าทำไม คงต้องไปถามลูกศิษย์ว่า
ทำไมถึงเลือกครูคนนี้ให้เป็นครูดีในดวงใจ แต่ถ้าให้พูดถึงตัวเองในเรื่องนี้คงบอกได้คำเดียวว่า
มีแต่ความหวังดีให้ศิษย์ทุกคน พร้อมจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังคอยดูความสำเร็จของลูกศิษย์อยู่เสมอ
มีปัญหาก็พร้อมเป็นที่ปรึกษาได้ทุกเรื่องราว อาจเป็นสิ่งนี้ที่ลูกศิษย์ทุกคนยังไม่ลืมครูคนนี้
ก้าวสู่ปีที่ 15 ของถนนของความเป็นครูนั้น สิ่งที่ยึดถืออยู่ในใจเสมอ คือ ครูต้องเป็นครู ครูต้องเป็นพ่อแม่
ครูต้องเป็นเพื่อน ครูต้องเป็นพี่ ที่ดูแลศิษย์ทุกคนเดินตามทางที่ถูกต้อง เป็นคนดีของสังคมและประเทศชาติ
เพราะบางครั้งเราสวมบทบาทของความเป็นครูศิษย์บางคนก็ไม่กล้าที่จะเข้ามาหาเรา เพราะความเกรงหรือความกลัว
ดังนั้นในบางครั้งเราอาจต้องเป็นพ่อแม่ หรือเป็นเพื่อน หรือเป็นพี่ เพื่อศิษย์ได้เข้ามาปรึกษาหรือพูดคุย
เพื่อแก้ปัญหา หรือรับฟังปัญหา และช่วยแก้ปัญหาได้ เหมือนกับกลอนที่เขียนให้ลูกศิษย์ในทุก ๆ ปีที่เขาจบการศึกษา
ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูกผูกใจรัก ไม่เคยรักก็ต้องรักยิ่งหนักแน่น
ที่เคยร้ายอาจต้องร้ายปวดใจแทน เพราะหวงแหนดั่งญาติมิตรสนิทนาน
ขอศิษย์พบสิ่งดี ๆ ที่โลกให้ ของศิษย์ได้สิ่งดีดีที่ศิษย์ฝัน
ขอศิษย์สุขไม่เป็นทุกข์อยู่ทุกวัน ครูก็พลันดีใจไม่ทุกข์เลย
สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณศิษย์ของครูทุกคนที่ทำให้มีพลังที่การเดินต่อไปสู่ถนนของความเป็นครูอย่างภาคภูมิใจ
อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า สิ่งที่เราทำมา เป็นแบบอย่างที่ดีให้ศิษย์ได้ภาคภูมิใจได้เช่นกัน
จะไม่เหนื่อยจะไม่ท้อเพราะมีลูกศิษย์ที่ดี เป็นเหมือนกำลังใจให้รู้ว่าสิ่งที่ทำให้ทุกวัน กำลังสร้างคนที่ดีให้สู่ประเทศชาติ
และสัญญาว่าจะดูความงดงาม และงามสง่าของลูกศิษย์ทุกคนอย่างภาคภูมิใจอยู่ตรงนี้
ใครเป็นใครแล้วใครกันในวันนี้ ใครกันที่ร่วมสุขร่วมทุกข์เศร้า
ใครกันที่เรียกหาว่าเพื่อนเรา ใครที่เฝ้าเคียงข้างไม่ห่างไกล
แม่บุญสมมอบรักถักทอจิต ถูกหรือผิดดูแลและแก้ไข
แม่คนนี้ร่วมทางอย่างห่วงใย เดินก้าวไปสู่ปลายฝันถึงวันนี้
....
เพราะเราคือหกทับเก้าปีห้าหนึ่ง ผูกใจซึ้งเรื่องราวเล่าความหลัง
รักที่สร้างเสริมแรงแห่งพลัง รักนี้ยังตรึงติดในจิตใจ
สามปีผ่านร่วมทางเคียงข้างสุข สามปีทุกข์ร่วมฝ่าฟันไม่หวั่นไหว
สามสิบเอ็ดคนรวมร่วมทางไกล สามคำบอกออกไปฉันรักเธอ
แม้จำจากลาไกลในวันนี้ คงต้องมีวันใกล้ได้เสมอ
ความคิดถึงทำเราเฝ้าละเมอ แต่เพื่อนเกลอจดจำไว้ในใจตน
ภาพที่ยิ้มร่วมสุขร่วมทุกข์เศร้า ขอให้เราจำไว้ในทุกหน
รอเมื่อฟ้าเสกสรรบันดาลดล แล้วทุกคนจะกลับมาพบหน้ากัน
“ ส่วนหนึ่งในกลอนที่ พล พิมโพธิ์ (ลูกศิษย์)แชมป์นักกลอนในรายการคุณพระช่วย ประพันธ์ให้”
ด้วยรักและผูกพัน
