โรงเรียนสงวนหญิง (ชื่อเดิมโรงเรียนสตรีสุพรรณบุรี)  ตั้งขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2472 โดยแยกจากโรงเรียนประจำจังหวัด
    กรรณสูตศึกษาลัย ด้วยพระยาพิศาลสารเกษตร (พร พิมพสุต)ผู้ว่าราชการจังหวัดขณะนั้นเห็นสมควรจะได้แยกนักเรียนสตรี
   ไว้ต่างหากไม่ปะปนกับนักเรียนชาย เพื่อเป็นการขยายการศึกษาแก่สตรีในจังหวัดสุพรรณบุรี หวังอบรมเยาวชนหญิงให้มีปัญญา
    รู้รักษาตนและรู้รักษาคุณค่าแห่งกุลสตรีไทย 
            จวบจนวันนี้โรงเรียนสงวนหญิงเป็นโรงเรียนที่ปรากฏชื่อเสียงเป็นที่ยอมรับทั้งในด้านวิชาการ บรรยากาศสิ่งแวดล้อม
    ที่งดงาม  ร่มรื่น  ตลอดจนความประพฤติ  ความมีระเบียบวินัยของนักเรียนมาโดยตลอดกว่า 80  ปี
            ด้วยเกียรติประวัติอันทรงคุณค่าที่สืบต่อกันมายาวนานของโรงเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ โรงเรียนสงวนหญิง
    จึงมีแนวคิดที่จะสร้างสรรค์การแสดงนาฏศิลป์ขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการสื่อสารให้ทุกคนได้ประจักษ์ชัดในอัตลักษณ์และ
    เอกลักษณ์ของโรงเรียนที่ยืนหยัด  มุ่งมั่น  ในการหล่อหลอมให้นักเรียนของโรงเรียนเปี่ยมไปด้วย
ความรู้ คุณธรรม สุภาพ เรียบร้อยสมเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม งดงาม ดังปณิธานของการก่อตั้งโรงเรียน

เนื้อเพลงระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์

                เนื้อเพลงระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์ได้รับแรงบันดาลใจมาจากบทกลอนสอนใจที่ลูกลดาวัลย์ทุกคนจำได้ขึ้นใจ
                         ประพันธ์โดยนายเชิดศักดิ์  ศุภโสภณ อดีตผู้อำนวยการโรงเรียนสงวนหญิง   ความว่า...... 
                                                  “ สงวนหญิง   สิ่งควร   สงวนไว้      
                                                    สงวนใจ   ให้ควร   สงวนหญิง
                                                    สงวนคำ   ย้ำควร   สงวนจริง
                                                    สงวนยิ่ง   สิ่งควร   สงวนตัว”

        บทกลอนสอนใจข้างต้นได้หลอมรวมไว้ซึ่งอัตลักษณ์  เอกลักษณ์ของโรงเรียนสงวนหญิงอย่างครบถ้วนแล้ว 
   กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะจึงนำบทกลอนดังกล่าวมาขยายความทั้งนี้เพื่อให้เหมาะกับการแสดงนาฏศิลป์ และสร้างสรรค์
   บทร้อง  ทำนองเพลง  ประดิษฐ์ท่ารำขึ้นใหม่จนเสร็จสมบูรณ์โดยใช้เพลงลีลากระทุ่มเป็นทำนองเพลงหลักเพราะมี
   ท่วงทำนองเพลงอ่อนหวาน  นุ่มนวลสอดคล้องกับเนื้อเพลง ให้ชื่อการแสดงที่สร้างสรรค์ขึ้นใหม่ว่า “ระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์”

เพลง  ระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์
(ประพันธ์โดย นายปิยวัชร์  สุทธิวนิช)

(เพลงลีลากระทุ่ม)

                                   ลดาวัลย์ผลิบานพราวพิสุทธิ์                               เปรียบประดุจกุลสตรีศรีสยาม

                           มีความรู้กิริยาสง่างาม                                               ดำเนินตามบุรพาจารย์เนิ่นนานมา

                           สงวนหญิงสิ่งควรสงวนไว้                                          สงวนใจรักษ์ความดีทุกทิศา

                           ประคองใจให้ยึดมั่นในธรรมา                                       สงวนคำวาจาด้วยจริงใจ

                           สงวนตัวด้วยการประพฤติชอบ                                     ตามระบอบประเพณีสมสมัย

                           สงวนหญิงรักษากายวาจาใจ                                       ให้เลื่องลือขจรไกลในธาตรี

                                                                      (เพลงฝรั่งควง)

                                   ลดาวัลย์ผลิบานพราวพิสุทธิ์                              เปรียบประดุจสตรีงามสมศักดิ์ศรี

                           ที่ศึกษา ณ สงวนหญิงสุพรรณบุรี                                 อีกร้อยปีคงคุณค่านิรันดร์เทอญ

                                                                    (เพลงรัวดึกดำบรรพ์)

ลักษณะการแสดง

                ระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์เป็นการแสดงหมู่  ผู้แสดงเป็นหญิงล้วน  ลีลาท่ารำแสดงถึงความอ่อนช้อย 
      งดงามของกุลสตรี  โดยประยุกต์ท่ารำจากนาฏยศัพท์และภาษาท่าพื้นฐานนาฏศิลป์ไทย

 วงดนตรีประกอบการแสดง

              วงดนตรีที่ใช้ประกอบการแสดง  คือ วงปี่พาทย์ไม้นวม  ซึ่งประกอบด้วยเครื่องดนตรี  ดังนี้

                               1. ระนาดเอก                                                       2. ระนาดทุ้ม

                                3. ฆ้องวงใหญ่                                                      4. ฆ้องวงเล็ก

                                   5. ซออู้                                                              6. ขลุ่ยเพียงออ

                        7. กลองแขก                                                        8. ฉิ่ง

การแต่งกาย

                ผู้แสดงห่มสไบ  นุ่งผ้านุ่งจีบหน้านางตามลักษณะของกุลสตรีไทย  โทนสีน้ำเงิน – ขาว 
     ตามสีประจำโรงเรียนสงวนหญิง
               สวมเครื่องประดับ ได้แก่ เกี้ยวยอด  สร้อยคอ  ต่างหู เข็มขัด สังวาล กำไลข้อมือ ที่สำคัญคือ
     ทัดดอกลดาวัลย์ดอกไม้ประจำโรงเรียนซึ่งเป็นที่มาของชื่อชุดการแสดง “ระบำนาฏนารีศรีลดาวัลย์”

ที่มา :  พจนา  บัวกระสินธุ์

ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=gqy_W2UHOhU